8. Βυρώνεια, του Χρήστου Γεωργιάδη

Η Βυρώνεια (παλαιότερο όνομα Χατζή-Μπεϊλίκ) είναι χωριό της κοινότητας Βυρωνείας του δήμου Σιντικής, του νομού Σερρών. Βρίσκεται ανάμεσα στη λίμνη Κερκίνη και τα Ελληνοβουλγαρικά σύνορα.

Η κοινότητα Βυρωνείας, που είχε πληθυσμό 1.127 κατοίκων κατά την απογραφή του 2001, περιλαμβάνει την Βυρώνεια (905 κάτοικοι), την Άνω Βυρώνεια (75 κάτοικοι) και το Ομαλό (147 κάτοικοι).

ΕΝΥΔΡΕΙΟ

Το Δημοτικό Ενυδρείο Βυρώνειας φιλοξενεί την ιχθυοπανίδα του ευρύτερου οικοσυστήματος της λίμνης Κερκίνης και του ποταμού Στρυμόνα . Λειτουργεί από το 1998 στις πρώην αποθήκες του ΟΣΕ, πλησίον του ιστορικού Σιδηροδρομικού Σταθμού, με μοναδικό στόχο την ανάδειξη του φυσικού πλούτου της περιοχής.

Στην μεγάλη αίθουσα με τα ενυδρεία φιλοξενούνται τα 27 είδη της ιχθυοπανίδας του τοπικού οικοσυστήματος, που θεωρείται σήμερα ένα από τα σημαντικότερα στην Ευρωπαϊκή ήπειρο. Ανάμεσα στα είδη που μπορείτε να δείτε και να παρατηρήσετε, είναι ο γουλιανός, το χέλι, η τούρνα, το γριβάδι, η πέρκα, το κουνουπόψαρο, η πεταλούδα κ.ά.

Στην κεντρική αίθουσα, λειτουργεί και μικρό ερπετάριο, με αντιπροσωπευτικά είδη ερπετών όπως φίδια, σαύρες, χελώνες, κυρίως από το εξωτερικό.

Ο κύριος Γιάννης Μερτζανίδης , η ψυχή του ενυδρείου, ενημερώνει τους επισκέπτες με κάθε λεπτομέρεια για τα ψάρια και τα ερπετά που φιλοξενούνται, με μια μοναδική ευγένεια και μια αγάπη που κάνουν τον επισκέπτη να δείχνει τον ειλικρινή θαυμασμό του.

         ΠΗΓΗ:THESSALONIKI PRESS ONLINE

Χρήστος Γεωργιάδης

Μαθητής της Β΄ Γυμνασίου

7. Ο Μικρόκαμπος Κιλκίς, της Χρυσαφένιας Τσοτρίδου

Ο Μικρόκαμπος είναι ένα χωριό στο νομό Κιλκίς και υπάγεται στο δημοτικό διαμέρισμα Πικρολίμνης. Σύμφωνα με την απογραφή του 2011, ο Μικρόκαμπος είχε 731 κατοίκους. Παρά τους αρκετούς κατοίκους του όμως, δεν παύει να είναι ένα ήσυχο και φιλόξενο χωριό.

Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ

Η εκκλησία του αγίου Αθανασίου είναι ένα υπέροχο κτίσμα. Με πολύχρωμες εικονογραφίες και εντυπωσιακή αρχιτεκτονική, σίγουρα θα σας εκπλήξει. Η ευρύχωρη αυλή της είναι ιδανική για το παιχνίδι των μικρών παιδιών σε περίπτωση που δε θέλουν να παρακολουθήσουν την λειτουργία, αλλά και σε γάμους και βαπτίσεις, όπου χρειάζεται πολύς χώρος για τους καλεσμένους.

ΤΟ ΠΑΡΚΟ

Το πάρκο του Μικρόκαμπου είναι το μέρος όπου περνάνε τον ελεύθερο χρόνο τους οι κάτοικοι του χωριού. Είναι κατάλληλο για όλες τις ηλικίες, καθώς η καφετέρια/ ταβέρνα τους φιλοξενεί όλους. Έτσι, οι γονείς μπορούν να προσέχουν τα παιδιά τους που παίζουν στην απέναντι πλευρά του δρόμου, όσο αυτοί πίνουν τον καφέ τους, ή όλη η οικογένεια μπορεί να απολαύσει ένα γεύμα ανάμεσα στα δέντρα.

Η ΠΑΙΔΙΚΗ ΧΑΡΑ ΤΟΥ ΠΑΡΚΟΥ

Προφυλαγμένη, με διάφορα παιχνίδια για μία ποικιλία ηλικιών και με ειδικά εγκατεστημένα προφυλακτικά δαπέδου, κάνουν την ψυχαγωγία των παιδιών πανεύκολη. Δε θα δείτε όμως μόνο μικρά παιδιά εκεί, καθώς και κάποιοι έφηβοι επιλέγουν τα άνετα παγκάκια για να μιλήσουν με τους φίλους τους, να παίξουν με τα μικρότερα παιδιά και γενικότερα να έρθουν σε επαφή με την φύση.

ΓΗΠΕΔΑ

Συνήθως όμως, οι περισσότεροι έφηβοι συχνάζουν στο γήπεδο του μπάσκετ. Εκεί, μπορούν να παίξουν τα αθλήματα που αγαπούν, ενώ ταυτόχρονα αναπνέουν καθαρό αέρα από τα πολλά δέντρα που το περιτριγυρίζουν. Επιπλέον, σε ειδικές περιπτώσεις, όπως παράδειγμα η Πρωτομαγιά, το γήπεδο γεμίζει με πολλά τραπέζια και μία μεγάλη σκηνή, όπου παίζονται αγαπημένα λαϊκά τραγούδια. Όλοι περνάνε υπέροχα, αφού η θερμή ατμόσφαιρα πραγματικά μαγεύει όλους όσους βρίσκονται εκεί, κάνοντας τους κατοίκους του χωριού να γλεντάνε μέχρι αργά το βράδυ.

ΟΙ ΚΑΦΕΤΕΡΙΕΣ

Δυστυχώς ο Μικρόκαμπος δεν έχει πολλές καφετέριες όπως θα ήλπιζε κανείς. Αυτό όμως δεν στέκεται εμπόδιο σε όλους όσους επισκέπτονται ή μένουν στο χωριό, να απολαύσουν ένα δροσιστικό κρύο ή ένα καταπραϋντικό ζεστό ρόφημα, ανάλογα με τη διάθεσή τους, αλλά και τον καιρό. 

 Φυσικά ο Μικρόκαμπος δεν είναι μόνο εικόνες, και ούτε καμία περιγραφή θα μπορούσε να φτάσει τη ζωή εκεί. Είναι πολύ παραπάνω. Φυλάει μέσα του την ομορφιά ενός μείγματος μίας πολυάσχολης κωμόπολης, με μια δόση ενός καταπράσινου χωριού, μία πρέζα ιστορίας και μερικές σταγόνες ειρήνης και ενότητας. Κάποτε, κάποιος το αποκάλεσε ως  «το μαγικό χωριό» και αλήθεια, δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο μαζί του.

Χρυσαφένια Τσοτρίδου

Μαθήτρια της Β΄ Γυμνασίου 

6. Τα αξιοθέατα της Βυρώνειας Σερρών, του Κυριάκου Χατζημπάρμπα

       

Στην Βυρώνεια μπορεί κανείς να επισκεφτεί το δημοτικό ενυδρείο (ερπετάριο) το οποίο υπάρχει από το 1998. Είναι πρότυπο ενυδρείο με ψάρια του γλυκού νερού και φιλοξενεί είδη από την ιχθυοπαγίδα της λίμνης Κερκίνης κα του ποταμού Στρυμόνα. Επίσης, μπορεί να δει διάφορα είδη ερπετών από διάφορες χώρες του κόσμου, όπως κροταλίες διαφόρων ειδών, βόες, ιγκουάνα και τον «Βύρωνα», έναν γνήσιο  κροκόδειλο του Νείλου, ο οποίος φιλοξενείται στο ενυδρείο από δυόμιση μηνών και τώρα έχει φτάσει στην ηλικία των 16 ετών περίπου.

            Επίσης, στη Βυρώνεια μπορεί κανείς να επισκεφτεί τον σιδηροδρομικό σταθμό της Βυρώνειας, όπου φιλοξενείται ένα ουζερί-καφέ με την ονομασία «Μεθοριακός Σταθμός». Σ’ αυτό μπορεί κανείς να δοκιμάσει διάφορες λιχουδιές, όπως λαχματζούν, τσιμενλί και πολλά άλλα εδέσματα.

            Στον περίβολο του σταθμού υπάρχει ένας πλάτανος με αναμνηστική επιγραφή ότι την 1^η Ιουλίου 1913 υπήρχε εκεί το στρατηγείο των πρώτων βαλκανικών πολέμων. Σ’ αυτό συζητήθηκαν οι όροι της ανακωχής ανάμεσα στον βασιλιά Κωνσταντίνο, στον αντιστράτηγο Βίκτορα Δουσμάνη και τον Ελευθέριο Βενιζέλο από ελληνικής πλευράς, και στον βούλγαρο επιτετραμμένο. Με τους όρους αυτής της ανακωχής αργότερα στο Βουκουρέστι υπογράφτηκε η συνθήκη του Βουκουρεστίου, η οποία ορίζει και τυπικά πλέον τα σημερινά σύνορα της Ελλάδας με τη Βουλγαρία, όπως είχαν συζητηθεί στη Βυρώνεια. Υπάρχει και το Μπέλλες, στο οποίο μπορεί κανείς να ανακαλύψει περιπατητικά μονοπάτια. Νοστιμιές μπορεί να γευτεί στο ζαχαροπλαστείο «Κρίνος», το οποίο υπάρχει από πολύ παλιά. Σ’ αυτό μπορεί κανείς να απολαύσει παγωτό, τρουφάκια και άλλα πολλά. Την παράδοση συνεχίζει ο Γιάννης.

            Τέλος, τα πιο όμορφα μέρη της Βυρώνειας είναι η λίμνη Κερκίνη και ο ποταμός Στρυμόνας. Εκεί κανείς θα δει βουβάλια, μεταναστευτικά πουλιά, όπως χήνες κ.α.

Κυριάκος Χατζημπάρμπας

Μαθητής της Β΄ Γυμνασίου

5. Σκέψεις για τα δικαιώματα των παιδιών, της Μαρίας Τσελίκα

            Αιτία για την σύνταξη του παρακάτω κειμένου υπήρξε η ερώτηση κρίσεως "Σε τι σκέψεις μας βάζει το κείμενο; Τι χρειάζεται να γίνει ακόμα για να αποκτήσουν τα παιδιά τη θέση που τους αρμόζει στην κοινωνία;" με βάση το παράλληλο κείμενο στο βιβλίο Θρησκευτικών Β'  Γυμνασίου, σελίδα 74, "Προβλήματα παιδιών στον σύγχρονο κόσμο" που τοποθετείται στην δέκατη έβδομη ενότητα. 

            Πώς μπορεί ένα παιδί από ένα έως και δεκαπέντε ετών να ζει κάτω από τέτοιες συνθήκες; Ένα παιδί είναι παιδί, πρέπει να ζήσει την παιδική ηλικία σαν παιδί και όχι σαν να είναι ένας τριαντάχρονος στρατιώτης. Σε ένα παιδί υπάρχει απεριόριστη αθωότητα. Αθωότητα που θα πρέπει να πηγάζει από τα βάθη της ψυχής του και όχι να την αδειάζει κάποιος σαν ένα ποτήρι με βρώμικο νερό. Είσαστε σίγουροι πως πρέπει να μπαίνει χωρίς δισταγμό ένα περίστροφο σε ένα χέρι στο οποίο ούτε καν χωράει; Αν σκοτωθεί το ίδιο; Αν σκοτώσει μάνα, πατέρα, αδέρφια; Δεν υπάρχει το ίδιο σκεπτικό σε ένα παιδί και σε έναν ενήλικα. Το ότι παιδιά ζουν υπό τέτοιες συνθήκες και τις βιώνουν συγχρόνως, δεν σημαίνει ότι πρέπει να χάσουν την παιδικότητα που διακατέχει το σώμα, την ψυχή και το νου τους. Βεβαίως υπάρχει το ενδεχόμενο να μην υπάρχει η οικονομική άνεση ώστε να ζήσουν μια καλύτερη ζωή τα παιδιά και οι γονείς τους. Αντιθέτως έχουν την ανάγκη να παίξουν με μια μπάλα, να λερωθούν στα χώματα, να νιώθουν ότι είναι παιδιά και όχι να ενηλικιωθούν απότομα. Επειδή ο τριγύρω κόσμος είναι σε άθλια κατάσταση, σκάνε βόμβες παντού και η μοίρα τους έφερε στην ανάλογη θέση δεν σημαίνει ότι δεν μπορούν να βγουν από αυτήν! 

           Σήμερα η επιστήμη έχει εξελιχθεί πολύ. Παρόλα αυτά στις αναπτυσσόμενες χώρες τα παιδιά πεθαίνουν από αρρώστιες που μπορούν να προληφθούν και να θεραπευτούν. Σε ορισμένες φτωχογειτονιές, συγκεκριμένα, δεν υπάρχουν τα φάρμακα ή και τα χρήματα ώστε με τα μέσα που βρίσκονται λίγο πιο πέρα να μπορέσει η αρρώστια να θεραπευτεί. Παρόλα αυτά έχουμε φτάσει, κυρίως στην Ελλάδα, οι γιατροί να μένουν άπραγοι αν δεν μπει στην τσέπη το λεγόμενο φακελάκι, καταλήγοντας, κατά κύριο λόγο, παιδιά κάτω των πέντε ετών να πεθαίνουν. Λίγη φιλανθρωπία δεν έβλαψε ποτέ κανέναν, ας μπει στην ζωή μας. 

            Στη σύγχρονη κοινωνία όπου ζούμε, ξέρουμε πως τα παιδιά δε δουλεύουν. Ίσως δουλεύουν κάποιοι μεγαλύτεροι έφηβοι με σκοπό να βγάλουν το χαρτζιλίκι τους. Αν σου έλεγαν όμως πως σε κάποιες χώρες όπως το Πακιστάν, τα παιδιά είναι αναγκασμένα να δουλεύουν για να βγάλουν το οικογενειακό εισόδημα κάτω από τον καυτό ήλιο, κάτω από το πολυχρησιμοποιημένο μαστίγιο του αφεντικού, υποταγμένα απόλυτα σε αυτό με τους γονείς να είναι συνεπαρμένοι στο δικό τους όνειρο; Τα κορίτσια, από την άλλη πλευρά, θύμα της λεηλάτησης των ηγετών, δεν έχουν κανένα μέλλον. Το μέλλον τους βρίσκεται "καμμένο" σε μια κατσαρόλα. 

           Έχω μια στέγη πάνω από το κεφάλι μου, πρέπει να είμαι ευτυχισμένος. Ένα παιδί στην ηλικία σου, ακόμα και μικρότερο από εσένα, ζει στο δρόμο κάτω από κάθε κακουχία που μπορεί να του επιφυλάσσει αυτό το περιβάλλον. Όταν εσύ περιμένεις με ανυπομονησία το χιόνι που θα βλέπεις μέσα από το παράθυρο, δίπλα στο τζάκι, σκέψου το παιδί που ζει σε ένα πεζοδρόμιο. Το παιδί που τριγυρνάει ακόμα και το μεσημέρι μέσα στους κάδους για να βρει το φαΐ του, παρά την ταπείνωση την οποία είναι αναγκασμένο να δέχεται παίρνοντας την υποβαθμισμένη θέση του περιθωριοποιημένου. 

           Εκπαίδευση. Ένας σημαντικός πόρος για ένα λαμπρό μέλλον. Πρέπει να είμαστε περήφανοι που πάμε στο σχολείο, αφού πρώτα μας κοινωνικοποιεί, μας εκπολιτίζει δίνοντάς μας τα απαραίτητα εφόδια για να συμβιώσουμε σε μια οργανωμένη κοινωνία, αναπτύσσοντας τον χαρακτήρα μας και την συμπεριφορά μας. Βέβαια, μέσω της εκπαίδευσης προσφέρονται στο μέλλον επαγγελματικές ευκαιρίες και εξειδίκευση στον τομέα του επαγγέλματος που θα επιλέξει ο καθένας. Εμείς όμως είμαστε τόσο απαισιόδοξοι που δεν σεβόμαστε, ούτε εκτιμούμε, τον χώρο όπου περνάμε τον περισσότερο χρόνο της ημέρας μας, πολλές φορές. Παιδιά σε αναπτυσσόμενες χώρες τρέχουν στα μαύρα μεσάνυχτα για να φτάσουν σε ένα χώρο στάθμευσης αεροδρομίου, όπου μόνο εκεί υπάρχει φωτισμός και μπορούν να ενισχύσουν λίγο παραπάνω τις γνώσεις τους. 

            Ένα τέτοιο ταλαιπωρημένο παιδί, σε μια μικρή κοινωνία σαν αυτή όπου ζούμε, θα πέσει στα χέρια ενός απαγωγέα, πωλητή οργάνων ή και σε έναν παιδεραστή. Ωστόσο, αν ανοίξουμε τα μάτια μας στον ορίζοντα, που πρέπει να το πράξουμε, θα δούμε πολλές περισσότερες περιπτώσεις. Κυρίως άστεγα παιδιά μα όχι μόνο. Κανένας δεν θα ήθελε να του συμβεί αυτό! 

            Στις αναπτυσσόμενες και τριτοκοσμικές χώρες παιδιά υποφέρουν από υποσιτισμό. Μαζί με το στομάχι αυτού του παιδιού που αδειάζει καθώς δεν έχει να φάει, αδειάζει και η αθώα ψυχούλα του, χωρίς να νιώθει την ευτυχία που του προσφέρει μια μπουκιά ψωμί. Για κάποια άλλα παιδιά τα δικά μας σκουπίδια είναι θησαυρός. Πράγματα όπως τα πλαστικά μπουκάλια νερού ή οποιαδήποτε πλαστικά μπουκάλια άλλου πόσιμου ή μη υγρού, τα παιδιά τα χρησιμοποιούν ως παντόφλες για να μην πατούν τους σκληροτράχηλους δρόμους. 

          Εν κατακλείδι για να αντιμετωπιστεί η σκληρή πραγματικότητα πρέπει να εφαρμοστούν τα δικαιώματα του παιδιού, όπως αυτά αναφέρονται στην λίστα του Ο.Η.Ε. και στις αναπτυσσόμενες χώρες αποτελεσματικά, ώστε να διασφαλίζεται η παιδικότητα των απανταχού παιδιών. 

🔸 ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΠΑΓΩΓΉ, ΠΩΛΗΣΗ ΟΡΓΆΝΩΝ, ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΉ ΚΑΚΟΠΟΊΗΣΗ ΚΑΙ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΠΑΙΔΙΏΝ 

🔸 ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΥΠΟΣΙΤΙΣΜΌ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ 

🔸 ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ 

🔸 ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΙΚΗ ΠΟΡΝΕΙΑ 

🔸 ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΞΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΉ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΏΝ ΣΕ ΠΑΡΑΝΟΜΕΣ ΠΡΑΞΕΙΣ ΟΠΩΣ ΔΙΑΚΙΝΗΣΗ ΝΑΡΚΩΤΙΚΩΝ, ΛΗΣΤΕΙΕΣ 

🔸 ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΠΡΟΣΗΛΙΤΗΣΜΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ ΣΕΧΤΩΝ 

🔸 ΝΑΙ ΣΤΗΝ ΣΙΤΗΣΗ 

🔸 ΝΑΙ ΣΤΗΝ ΣΤΕΓΑΣΗ 

🔸 ΝΑΙ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΠΡΟΝΟΙΑ-ΦΡΟΝΤΙΔΑ 

🔸 ΝΑΙ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ 

🔸 ΝΑΙ ΣΤΗΝ ΕΝΔΥΣΗ, ΥΠΟΔΥΣΗ

Μαρία Τσελίκά

Μαθήτρια της Γ΄ Γυμνασίου Βυρώνειας

4. Δώσε βάση στις μικρές λεπτομέρειες

Δίνει πάντα βάση στις μικρές λεπτομέρειες. Ίσως σου φανούν άχρηστες ή ανούσιες για Τώρα, όμως αργότερα, αυτές θα είναι υπεύθυνες για το που έφτασες. Για τις αναμνήσεις που τριγυρνούν στο μυαλό σου.

Κάποια στιγμή θα φύγεις από το σχολείο. Τι ανακούφιση ε; Κι όμως. Ίσως τώρα δε δίνεις σημασία στα μαθήματα, δεν είσαι και πολύ συγκεντρωμένος/η κάθε μέρα στο σχολείο, και είσαι προσκολλημένος σε κάτι άλλο, πιο ουσιώδες για εσένα. Εννοώ, ούτε που θα σε νοιάξει αν σε πιάσει την τελευταία ώρα του σχολείου στην Ιστορία ο καθηγητής σου και σου πει πέντε πράγματα που θα σε αγγίξουν βαθιά μέσα σου. Δεν θα σε νοιάξει που θα κυλήσουν λίγα δάκρυα στο μάγουλό σου. Θα το έχεις ξεχάσει μέχρι την επόμενη ημέρα. Σωστά; Ή μήπως όχι;

Μήπως αυτά τα λόγια θα σου αλλάξουν τη ζωή; Μήπως θα σου δώσουν τη δύναμη και το κουράγιο να σταθείς στα πόδια σου; Θα έχεις στήριγμα αυτά τα λόγια ενός φιλολόγου που έπαιξε σημαντικό ρόλο κατά τη διάρκεια των σχολικών σου ετών, Σωστά;

Ίσως εκείνα τα λόγια, οδηγήσουν στο να σε κάνουν πιο ισχυρό την επόμενη χρονιά, να σε κάνουν να έχεις πίστη στον εαυτό σου, να πετύχεις όσους περισσότερους στόχους μπορείς στη ζωή.

Όμως αυτά τα λόγια, είναι απλά ασήμαντες λεπτομέρειες. Σωστά;

Δώσε βάση στις μικρές λεπτομέρειες. Ίσως σε βγάλουν απ’ το χάος που βρίσκεσαι.

Ένας/μία μαθητής/-τρια της Γ΄ Γυμνασίου

3. 28η Οκτωβρίου, της Ελένης Μερτσανίδου

Η Γιορτή, το «Όχι» και η παρέλασή μας

Παρασκευή 27 Οκτωβρίου. Όπως κάθε χρονιά, μαζευόμαστε στο σχολείο όλοι μας, όπως και κάθε άλλη μέρα βέβαια, για τη γιορτή μας, την Επέτειο του «Όχι». Μαζευόμαστε λοιπόν στον χώρο της προσευχής, όπου η διευθύντριά μας μάς διάβασε κάποια μηνύματα. Σειρά είχε η αίθουσα προβολής, όπου κάποιοι μαθητές πήραν τα αριστεία τους. Επίσης, παρουσιάστηκε η σημαία μας. Φέτος ο φιλόλογός μας, ο κύριος Στάμος, μας έβαλε μια πολύ ωραία και στενάχωρη ταινία.

Το «Όχι»

Η Επέτειος του ΟΧΙ μνημονεύει  την άρνηση της Ελλάδας στις ιταλικές αξιώσεις που περιείχε το τελεσίγραφο που επιδόθηκε στις 28 Οκτωβρίου του 1940 στον Έλληνα πρωθυπουργό Ιωάννη Μεταξά. Συνέπεια της άρνησης αυτής ήταν η είσοδος της Χώρας στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και η έναρξη του Ελληνοϊταλικού πολέμου του 1940 (Βικιπαίδεια).

Η παρέλασή μας

Δεν λέω, φέτος κάναμε υπέροχη παρέλαση. Τώρα δεν ξέρω αν ήταν από τις πρόβες που κάναμε ή για τον λόγο ότι θα ζητούσαμε από τους καθηγητές να μας χαρίσουν μια ώρα μαθήματος ή φυσικά λόγω του πολύ κρύου, της βροχής και του αέρα που μας έκαναν να τελειώνουμε γρήγορα, για να πάμε να κάτσουμε στην καφετέρια που έκανε ζέστη. Αλλά, όπως και να είχε, ήταν και αυτός ένας τρόπος να τιμήσουμε τους ήρωες που πολέμησαν. Αν μας σταματούσε τώρα λίγη βροχή, το κρύο και ο αέρας ώστε να μην κάνουμε παρέλαση, δεν θα ήταν σωστό, γιατί άλλοι άνθρωποι πριν από αρκετά χρόνια πολεμούσαν στο χιόνι και τη βροχή και σε πολύ περισσότερο κρύο σε σχέση με την ώρα της παρέλασης, για να είμαστε εμείς τώρα ελεύθεροι. Άξιζαν όλα: ωραία σχολική γιορτή, Εθνική γιορτή, παρέλαση.

Ελένη Μερτσανίδου

Μαθήτρια της Γ’ Γυμνασίου Βυρώνειας

2. 28η Οκτωβρίου, της Μαρίας Τσομπανίδου

Κάθε χρόνο γιορτάζουμε την επέτειο της 28^ης Οκτωβρίου 1940. Τιμούμε τους αγωνιστές του 40 με γιορτές, δοξολογίες, καταθέσεις στεφάνων, παρελάσεις.

Λίγες μέρες πριν από την 28^η Οκτωβρίου όλο το Γυμνάσιο και το Λύκειο Βυρώνειας κάναμε πρόβες για την παρέλαση. Την παραμονή της 28^ης Οκτωβρίου μαζευτήκαμε στο σχολείο για τη γιορτή. Βραβεύτηκαν οι αριστούχοι μαθητές και ένας καθηγητής παρέδωσε στον καλύτερο μαθητή της τρίτης τάξης τη σημαία. Τέλος, παρακολουθήσαμε μια ταινία με θέμα τα στρατόπεδα συγκέντρωσης των ναζί.

Την ημέρα της 28^ης Οκτωβρίου μαζευτήκαμε όλοι οι μαθητές ντυμένοι με εθνικές ενδυμασίες στο προαύλιο του σχολείου και έπειτα πήγαμε στην εκκλησία. Μετά τη λειτουργία η δασκάλα των αγγλικών του Δημοτικού Σχολείου μίλησε για τα παλικάρια που έπεσαν στα βουνά της Αλβανίας, πολεμώντας τους κατακτητές για τη δόξα και την τιμή της πατρίδας, το πολυτιμότερο αγαθό. Ακολούθησε δοξολογία και κατάθεση στεφάνων.

Ο καιρός ήταν άστατος, είχε βροχή και αέρα. Γρήγορα παραταχτήκαμε όλα τα παιδιά στον κεντρικό δρόμο του χωριού και παρελάσαμε μπροστά στους λίγους ανθρώπους που μας χειροκροτούσαν. Όπως προείπα, μας τα χάλασε ο καιρός κι όλα έγιναν βιαστικά.

Πάντα τέτοια ημέρα η σκέψη μου είναι στραμμένη σε αυτούς τους αγωνιστές που πολέμησαν ηρωικά.

Τσοπανίδου Μαρία

Μαθήτρια της Α’ Γυμνασίου Βυρώνειας